Hvað er svona slæmt við femínisma?
Femínismi er alltaf mikið í umræðunni á Íslandi. Þó að hugmyndafræðin sé ekki nefnd þá er stöðugt verið að ræða hugmyndir sem frá femínistum eru komnar og fréttaflutningur er oft þannig að það virðist vera eitthvað óeðlilegt og fréttnæmt ef að hlutir eru ekki á þann veg sem femínistum er þóknanlegur. Sem dæmi má nefna kynjahlutföll í fyrirtækjum, launamun kynjanna, konur í stjórnunarstöðum og verð á dömubindum. Hugmyndafræðin gerir ráð fyrir því að bæði kynin séu jöfn og jafn hæf til að sinna sömu störfum og stöðum í samfélaginu. Samkvæmt þessari kenningu er manneskjan óskrifað blað og samfélagið mótar síðan persónuleikann sem karlmann eða konu út frá ytra útliti einstaklingsins. Ekki telja femínistar að karlar og konur hafi ólík andleg eðli og þar með ólíkar þarfir, ólíka getu og ólík hlutverk samkvæmt eðli sínu. Hugmyndafræði þessi stangast á við allt sem við vitum um mannlegt eðli, náttúruna og vísindi.
En hvernig byrjaði femínismi?
Skipta má sögu femínisma í þrjú tímabil. Fyrstu, aðra og þriðju bylgju femínisma. Fyrsta bylgja femínisma stóð yfir á síðari hluta 19. aldar og fyrsta hluta 20. aldar. Þá var krafa kvenna að fá jöfn pólitísk réttindi eins og kosningarétt, jöfn lagaleg réttindi eins og jafnan rétt til erfða og aukinn möguleika á menntun kvenna. Um það leyti var Kvenréttindafélag Íslands stofnað. Önnur bylgja femínismans kom á sjöunda áratugnum á Íslandi og hún var í ákveðinni andstöðu við borgaralegan femínisma fyrstu bylgjunnar. Hún tengdist hippamenningunni og frjálsum ástum. Femínistar gagnrýndu „feðraveldið“ og karllægar stofnanir og sögðu t.d. að hjónaband væri stofnun sem kúgaði konur. Á þeim tíma fengu konur réttinn til fóstureyðinga. Þriðja bylgjan hófst svo á tíunda áratugnum og stendur enn yfir. Í henni hafa femínistar gagnrýnt staðalímyndir, það að fólk dæmi konur vegna hegðunar sinnar, svokallaða „nauðgunarmenningu“, þessi bylgja hefur einnig blandast fjölmenningu og menningar-marxisma meira en hinar tvær. Hin svokallaða kynjafræði sem kennd er víða og er t.d. sérstök fræðigrein í Háskóla Íslands er afleiðing þriðju bylgjunnar. Þetta er þó aðeins „opinbera sagan“ eins og hún er kennd í skólum og hefur femínismi þróast mjög í þá átt reyna að rífa niður allt það sem heldur samfélögum saman og gangandi.
Ástandið í dag
Femínistar horfa fram hjá því sem þjónar ekki þeirra hagsmunum. Þeir berjast ekki fyrir jöfnum kynjahlutföllum á ómerkilegum eða leiðinlegum vinnustöðum, heldur aðeins þar sem launin eru há og helst þar sem eitthvað vald er í boði. Femínistar tala ekki um það að konur velja sér oft störf sem eru meira á þeirra áhugasviði, svo sem á leikskóla, skrifstofu eða við umönnun, sem eru störf þar sem oft er illa launað til að byrja með. Femínistar tala um að ríkið taki skatt af vörum sem aðeins konur nota, eins og dömubindum, en vilja ekki að minnst sé á verð á rakvélarblöðum.
Fréttir af svokallaðri nauðgunarmenningu á Íslandi byggja síðan oft á sögum kvenna sem stunda skemmtanalífið grimmt og jafnvel mæta á skuggalegustu staði landsins, í kringum þekkta nauðgara og ofbeldismenn og þiggja þar drykki af ókunnugum með alls konar ólyfjan í. Slíkar sögur eru síðan notaðar til að segja að það sé nauðgunarmenning á Íslandi og að karlmenn almennt eigi sökina á því. Samkvæmt femínisma ráða konur eigin líkama og geta gert það sem þær vilja við hann, eins og að selja nektarmyndir af sér á OnlyFans. Það má ekki gagnrýna það val konunnar eða dæma hana sem druslu eða hóru fyrir slíkt. Femínistar gagnrýna síðan feðraveldið fyrir að konur leiðist út í vændi.
Femínismi í dag er hluti af því sem nefnist gagnrýnin fræði (critical theory) en hefur einnig verið kallað menningar-marxismi (cultural marxism). Yfirlýst markmið fræða þessara er að vekja athygli á kúgun í samfélaginu og stuðla að frelsun fólks úr hvers kyns ánauð. En í raun er hér aðeins gamli marxisminn á ferð í nýjum búningi og er hið raunverulega markmið að valda sundrung og ófriði í samfélaginu á milli ýmissa hópa þess. Þannig stuðla þessi fræði að því í raun að gera vestræn lönd veikari og að lokum óstarfhæf, svo að lokum geti Internasjónalinn tekið völdin. Það þarf ekki að koma neinum á óvart að flestir helstu fræðimenn gagnrýnna fræða hafa verið gyðingar og er óhætt að segja að án þeirra væru þau ekki til.
Femínismi hefur hlutverki að gegna í þessu öllu saman. Hann stuðlar ekki aðeins að illindum á milli karla og kvenna heldur hefur fæðingatíðni í vestrænum löndum hrunið á síðustu áratugum svo flest vesturlönd eignast ekki nógu mörg börn til að viðhalda sér. Alþjóðasinnarnir og elítan eiga svar við því: óevrópskir innflytjendur. Femínismi hefur einnig stuðlað að mikilli aukningu kvenna í valdastöðum sem lamar þjóðir þegar kemur að afgerandi ákvarðanatöku, sérstaklega þegar hætta vofir yfir. Kvenvæðing karlmanna herjar svo á úr hinni áttinni þar sem raunveruleg karlmennska er rifin niður í svaðið og lýst sem einhvers konar sjúkdómi. Ýmsir fylla síðan í skarðið eins og Þorsteinn Einarsson sem boðar svokallaða „jákvæða karlmennsku“ á Instagram og Facebook, og fær fyrir það greitt frá íslenska ríkinu. Jákvæð karlmennska er hins vegar ekkert annað en kvenvæðing karlmanna og upphafning aumingjaskaps, enda var aldrei neitt að karlmönnum og karlmennsku til að byrja með.
Ekki er að furða þó að ungir drengir séu ringlaðir í þessu öllu saman og gangi illa að fóta sig í skólakerfinu og samfélaginu. Þeir sjá annars vegar mikla upphafningu á konum og kvenfyrirmyndum. Karlfyrirmyndir eru rifnar niður eða ekki sýndar. Og í þeirra stað koma karlfyrirmyndir sem haga sér eins og konur og hafa engan grundvöll til að fá aðdáun frá drengjunum, svo að þeir sitja eftir með andlegt tómarúm. Allt sem óheilbrigt er skal upphefja og hið heilbrigða skal rífa niður.
Norræna mótstöðuhreyfingin er þjóðernisfélagshyggin hreyfing. Við viljum sameina Norræna menn og Norrænar konur og efla fjöldskyldu eininguna. Með Þjóðarsamfélaginu verður einingin sterkust. Norrænum konum er betur borgið að taka þátt með okkur að byggja sterkt samfélag. Hér kemur partur frá Vor Veg er varðar okkar stefnu í þessum málum:
Fjölskyldustefna og hlutverk kvenna
Frjálshyggjulýðræðið í dag breiðir út hugarfar starfsframa þar sem bæði menn og konur hagræða sínum frama með því að fórna öðrum nauðsyn-legum þáttum lífs síns. Fyrir konur sérstaklega, barneignum og fjölskyldu er fórnað. Margar konur sem að vilja vera heima með börnum sínum eru þvingaðar aftur til vinnustaðar síns of fljótt. Aðrar eiga engin börn þar sem þeim finnst þær vera neyddar til að velja á milli fjölskyldulífs og starfsframa.
Augljóslega erum við ekki talsmenn fyrir því að hlekkja konur við eldavélina, né stuðlum við að einhvers konar feðraveldis kerfi þar sem að litið er á konur sem einhverskonar ógn við menn. Ekkert gæti verið fjarri sannleikanum þar sem að við erum jafn andsnúin þessari gerð af karlarembingi eins og við erum gegn femínisma. Femínismi virkar á sama hátt og kar-larembingur, þ.e.a.s. etur mönnum og konum gegn hvort öðru, öfugt við það sem náttúran hafði upphaflega ætlað: fyrir þau að styðja við hvert annað. Bæði karlarembingur og femí-nismi eru ekki aðeins ógn við þjóðarsamfélagið, þau hafa einnig leitt til minnkandi geðheilbrigði kvenna.
Sýn okkar varðandi konur er ekki innblásin af einhverskonar eyðimerkurtrúarbragði, heldur er hún dregin beint frá hinni náttúrulegu og jöfnu sýn okkar norrænu forfeðra. Í samræmi við þessi hefðbundnu norrænu sjónarmið, skal náttúrulega hlutverk konunnar sem ábyrgðaraðili fyrir einingu og velferð fjölskyldueiningarinnar vera staðhæft. Það segir sig sjálft að konur skulu vera færar um að hafa atvinnu, en bæði samfélagið og fjölmiðlar verða að gera það fullljóst að vera á vinnumarkaðnum er ekki skylda skuli hún ákveða að kjósa í staðinn fjölskyldu sína. Það er ekkert rangt við það að vera upprennandi góð móðir stórrar fjölskyldu í staðinn fyrir að eltast við starfsframa utan heimilisins. Norræna konan verður að vera virt hugtak sem engin önnur samtíma hreyfing stuðlar að – og staða móðurhlutverksins verður að vera aukin.
Margar atvinnugreinar í Norðurlöndunum í dag kjósa ekki besta manninn eða konuna til að sinna ákveðnu starfi. Í staðin fylgja þau fáránlegri kenningu um jafnrétti þar sem að niðurstaðan verður sú að minna af hæfu fólki er ráðið í því skyni til að uppfylla ákveðinn lágmarkskvóta. það þarf ekki að taka það fram að þessari framkvæmd skal hætt. Það eru starfsgreinar sem henta betur konum og aðrar sem að eru almennt séð hentugri körlum. Engri konu skal, t.d., verða neitað því tækifæri að gerast slökkviliðsmaður eða nokkrum karlmanni neitað að gerast sjúkraliði; ef að þau eru valin, verður það að vera vegna þess að þau hentuðu starfinu betur og sá sem mætir best kröfunum óháð kyni. Jöfn laun fyrir sömu vinnu skulu einnig gilda. Menningar-marxismi, þar sem að femínistar leika aðalhlutverk, hefur yfirleitt leitt að fjandsamlegu viðhorfi gagnvart hefðbundinni fjölskyldu og samfélagi..
Norræna mótstöðuhreyfingin mun:
• Upphefja hlutverk konunnar í samfélaginu með því að vera sérstaklega ábyrg fyrir einingu og velferð fjölskyldunnar án þess að leiða til þess að þvinga konur út af vinnumarkaðnum.
• Tvöfalda lengd fæðingarorlofs og auka lægstu stig bóta um 100% af því sem að kona mun afla þegar hún snýr aftur til vinnu. Allir dagar fæðingarorlofs skulu vera framseljanlegir til móðurinnar svo að hún geti verið með barninu allan þann tíma, ef hún óskar þess.
• Bjóða upp á fría barnagæslu eins og þörf krefur. Leikskólar munu leggja áherslu á útivist að enn hærra marki en skólar.
• Auka barnabætur sem og fjárhagslegan stuðning fyrir fleiri börn sem mun hjálpa til að styðja við stærri fjölskyldur
• Banna kvótakerfið sem byggir á kyni, uppruna eða kynhneigð…
